Hiç aklıma gelmezdi karnımda bir can taşırken gecenin bir yarısı uykumdan uyanıp köfte diye ağlayacağım. İnsanların bunu duyduklarında verecekleri tepkiler veya eşimin o anki gözlerine yansıyan korkusu da umrumda değildi. Tek istediğim Köfte yemek daha fazla yemek ve doymaktı.
Aşermelerden konu açıldığında hep gülmüş ne kadar absürt bulduğumdan bahsederdim insan kendini nasıl frenliyemez diye de eklerdim başıma gelene kadar hep aynı şeyleri kurdum durdum. Taki o geceye kadar eşimin apar topar kalkıp beni sakinleştirme çabaları sonuç vermiyor yemessem çocuğuma birşey olacakmış gibi düşünüyordum hele birde kafama soktukları şu hurafeler yok mu ne canın çeker ise birde yemessen çocuğunda o leke olarak çıkarmış allahım nasıl bir korkuydu bu gerçekten hamile zihniyeti deyip geçmemek lazım imiş.
Eşim hemen bulurum dedi üzerini giymeye başlarken İnegöl diye ağlamaya başladım yıllar önce damağımdaki lezzett di istediğim gözlerini fal taşı gibi büyütmüş bana bakıyordu evet yanlış duymadınız 2 saat içerisinde İnegöl Köfte yemeye gittik ve o tadı aldığımda sanki iliklerime kadar hissetmiştim tarifsiz mutluluk kısacası kimseyi yadırgamayın ağzınızdan çıkan her kelimeyi yaşamadan ölmüyorsunuz.