Aklımı oynatıyorum orta yerinde bu şehrin
etrafıma toparlanıyor kalabalık, seyir zamanı
yeni adresler ezberliyorum evime giden
eskiler, inşaatlar içinde kayıp…
kayıp caddeler, kayıp bu kentin tarihinden
zamanın duvarlarına gömüldü çoktan
yıldızların kuyruğundan tutup kopardığım
dileklerim;
o duvarları yıkıp bana yaşadıklarımı geri verin
arkeolojik kazılar başlatıyorum anılarımın düzlüğünde
bir ses buluyor kulaklarım, inşaat gürültülerinin arasında
“fikrimin ince gülü,
kalbimin şen bülbülü…”
hatırlıyorum o ilk günü, ilk günki gibi…
nerede buluştuğumuzu, hangi kafede oturup
hangi şarkıyı söylediğimizi…
kendimi kaybediyorum orta yerinde bu şehrin
etrafımdan kaçıyor kalabalık, saklambaç zamanı
şimdi çıkıp gelse eski bir arkadaşım
caddelerin başına kırmızı bir gül mü takmalıyım?
hiç gitmediği bir yere yanlışlıkla gitmesin diye…
gökyüzüne bulutlanıyor hüzün ve bir şarkı geçiyor aklımdan
“fikrimin ince gülü,
kalbimin şen bülbülü…”
hatırlıyorum o ilk günü, ilk günki gibi…
tuğlaları değişiyor bu şehrin gün be gün
işçiler hazır bekliyorlar, adresleri değiştirmek için
inşaat zamanı…